روز زیارت امام حسین علیه السلام عرفه است،احاديث در رابطه با فضيلت زيارت امام حسين (عليه السّلام) در این روز، نزد اهل معرفت، متواتر و فراوان است، از جمله: «ابو جعفر ابن بابويه» در كتاب «ثواب الاعمال» نقل كرده است كه امام صادق (عليه السّلام) فرموده:
فِي ثَوَابِ مَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ ع فَقَالَ مَنْ أَتَاهُ فِي يَوْمِ عَرَفَةَ عَارِفاً بِحَقِّهِ كُتِبَ لَهُ أَلْفُ حَجَّةٍ وَ أَلْفُ عُمْرَةٍ مَقْبُولَةٍ وَ أَلْفُ غَزْوَةٍ مَعَ نَبِيٍّ مُرْسَلٍ أَوْ إِمَامٍ عَادِلٍ
درباره ثواب زيارت امام حسين (عليه السّلام) فرمود: «هركس در روز عرفه در حالى كه حق امام حسين (عليه السّلام) را مى‌شناسد، به زيارت او برود، براى او پاداش ١٠٠٠ حج و ١٠٠٠ عمره‌ى پذيرفته شده و ١٠٠٠ بار شركت در جنگ در ركاب پيامبر مرسل يا امام عادل نوشته مى‌شود.»[۱]
در همان كتاب در روايت ديگر آمده است:
وَ مَنْ أَتَاهُ فِي يَوْمِ عَرَفَةَ عَارِفاً بِحَقِّهِ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ أَلْفَيْ حَجَّةٍ وَ أَلْفَيْ عُمْرَةٍ مَقْبُولَةٍ [مُتَقَبَّلَاتٍ] وَ أَلْفَ غَزْوَةٍ مَعَ نَبِيٍّ مُرْسَلٍ أَوْ إِمَامٍ عَادِلٍ قَالَ فَقُلْتُ وَ كَيْفَ لِي بِمِثْلِ الْمَوْقِفِ قَالَ فَنَظَرَ إِلَيَّ شِبْهَ الْمُغْضَبِ ثُمَّ قَالَ يَا فُلَانُ إِنَّ الْمُؤْمِنَ إِذَا أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع يَوْمَ عَرَفَةَ وَ اغْتَسَلَ بِالْفُرَاتِ ثُمَّ تَوَجَّهَ إِلَيْهِ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ حَجَّةً بِمَنَاسِكِهَا وَ لَا أَعْلَمُهُ إِلَّا قَالَ وَ عُمْرَةً
«هركس در روز عرفه در حالى كه حق امام حسين (عليه السّلام) را مى‌شناسد به زيارت او برود، خداوند پاداش ١٠٠٠ حج و ١٠٠٠ عمره‌ى مقبول و ١٠٠٠ بار شركت در جنگ در ركاب پيامبر مرسل يا امام عادل را براى او مى‌نويسد. راوى مى‌گويد به امام (عليه السّلام) عرض كردم: مگر جاى ديگر هم ثواب «موقف» عرفات را دارد؟ حضرت با نگاهى مشابه نگاه خشمگين به من نگريست و آن گاه با نام به من خطاب فرمود: هرگاه مؤمن در روز عرفه به زيارت مزار امام حسين (عليه السّلام) برود و با آب «فرات» غسل كند و آن‌گاه رو به سوى قبر آن حضرت حركت كند، خداوند براى هر گام او يك حج كامل با تمام مناسك آن مى نويسد. راوى در ادامه مى‌گويد: به نظرم حضرت، حج و عمره را با تمام مناسك آن دو فرمود.»[۲]
وَ مِنْ ذَلِكَ مَا رَوَاهُ بِإِسْنَادِهِ إِلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع
در كتاب يادشده، در حديث ديگر آمده است كه امام صادق (عليه السّلام) فرمود:
أَنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى يَتَجَلَّى لِزُوَّارِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع قَبْلَ أَهْلِ عَرَفَاتٍ وَ يَقْضِي حَوَائِجَهُمْ وَ يَغْفِرُ ذُنُوبَهُمْ وَ يُسْعِفُهُمْ [يُشَفِّعُهُمْ] فِي مَسَائِلِهِمْ ثُمَّ يَأْتِي أَهْلَ عَرَفَةَ فَيَفْعَلُ بِهِمْ ذَلِكَ
«خداوند تبارک و تعالى پيش از اهل «عرفات» براى زايران امام حسين (عليه السّلام) تجلى نموده و حوايج آنان را برآورده و گناهانشان را مى‌آمرزد و در مورد خواسته‌هايشان شفاعت مى‌كند، آن‌گاه به سراغ اهل عرفات مى‌رود و اين عنايات را به آنان مى‌كند.»[۳]
وَ مِنْ ذَلِكَ مِنْ غَيْرِ كِتَابِ ثَوَابِ الْأَعْمَالِ عَنِ الصَّادِقِ ع قَالَ
در روايت ديگر در غير كتاب «ثواب الاعمال» نقل شده است كه امام صادق (عليه السّلام) فرمود:
إِذَا كَانَ يَوْمُ عَرَفَةَ نَظَرَ اللَّهُ تَعَالَى إِلَى زُوَّارِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ ع فَقَالَ ارْجِعُوا مَغْفُوراً لَكُمْ مَا مَضَى وَ لَا يُكْتَبُ عَلَى أَحَدٍ ذَنْبٌ سَبْعِينَ يَوْماً مِنْ يَوْمِ يَنْصَرِفُ
«وقتى روز عرفه فرامى رسد، خداوند متعال به زائران قبر حسين بن على (عليهما السّلام) نظر [رحمت]مى كند و خطاب به آنان مى فرمايد: بازگرديد در حالى كه گناهان گذشته شما آمرزيده شده است و از روزى كه زائران بازمى گردند تا ٧٠ روز براى آنان گناه نمى نويسد.»[۴]
نيز در حديث ديگر آمده است كه امام صادق (عليه السّلام) فرمود:
مَنْ زَارَ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ ع يَوْمَ عَرَفَةَ كَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ أَلْفَ أَلْفِ حَجَّةٍ مَعَ الْقَائِمِ وَ أَلْفَ أَلْفِ عُمْرَةٍ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ عِتْقَ أَلْفِ أَلْفِ نَسَمَةٍ وَ حُمْلَانَ أَلْفِ أَلْفِ فَرَسٍ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ سَمَّاهُ اللَّهُ عَبْدِيَ الصِّدِّيقُ آمَنَ بِوَعْدِي
«هركس در روز عرفه به زيارت حسين بن على (عليهما السّلام) برود، خداوند عزّ و جل یک ميليون حج در ركاب حضرت قائم (عجّل اللّه تعالى فرجه الشّريف) و یک ميليون عمره در ركاب رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) و آزادى یک ميليون برده و گسيل داشتن یک ميليون اسب [براى سوار شدن جنگجويان]در راه خدا را براى او مى‌نويسد و به اين صورت از او ياد مى‌كند: بنده‌ى صديق و بسيار راستگوى من به وعده‌ام ايمان آورد.»[۵]
و احادیث در فضل زیارت امام حسین (علیه السلام) در روز عرفه متواتر است در نزد اهل معرفت
[۱]) ثواب الاعمال، ص ۱۱۵٫ نیز ر.ک: امالی صدوق، ص ۱۴۳؛ امالی طوسی، ج۱، ص ۲۰۴٫
[۲]) ر.ک: ثواب الاعمال، ص ۱۱۵؛ من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص ۵۸؛ کامل الزیارات، ص ۱۶۹٫
[۳]) ثواب الاعمال، ص ۱۱۶٫ نیز ر.ک: مصباحا لمتهجد، ص ۷۱۵؛ کامل الزیارات، ص ۱۷۰٫
[۴]) ر.ک: مصباح المتهجد، ص ۷۱۶؛ کامل الزیارات، ص ۱۷۱٫
[۵]) ر.ک: کامل الزیارات، ص ۱۷۲؛ مصباح المتهجد، ص ۷۱۵؛ تهذیب، ج۶، ص ۴۹٫