روز زیارت امام حسین علیه السلام عرفه است،احادیث در رابطه با فضیلت زیارت امام حسین (علیه السّلام) در این روز، نزد اهل معرفت، متواتر و فراوان است، از جمله: «ابو جعفر ابن بابویه» در کتاب «ثواب الاعمال» نقل کرده است که امام صادق (علیه السّلام) فرموده:
فِی ثَوَابِ مَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ ع فَقَالَ مَنْ أَتَاهُ فِی یَوْمِ عَرَفَهَ عَارِفاً بِحَقِّهِ کُتِبَ لَهُ أَلْفُ حَجَّهٍ وَ أَلْفُ عُمْرَهٍ مَقْبُولَهٍ وَ أَلْفُ غَزْوَهٍ مَعَ نَبِیٍّ مُرْسَلٍ أَوْ إِمَامٍ عَادِلٍ
درباره ثواب زیارت امام حسین (علیه السّلام) فرمود: «هرکس در روز عرفه در حالى که حق امام حسین (علیه السّلام) را مى‌شناسد، به زیارت او برود، براى او پاداش ١٠٠٠ حج و ١٠٠٠ عمره‌ى پذیرفته شده و ١٠٠٠ بار شرکت در جنگ در رکاب پیامبر مرسل یا امام عادل نوشته مى‌شود.»[۱]
در همان کتاب در روایت دیگر آمده است:
وَ مَنْ أَتَاهُ فِی یَوْمِ عَرَفَهَ عَارِفاً بِحَقِّهِ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ أَلْفَیْ حَجَّهٍ وَ أَلْفَیْ عُمْرَهٍ مَقْبُولَهٍ [مُتَقَبَّلَاتٍ] وَ أَلْفَ غَزْوَهٍ مَعَ نَبِیٍّ مُرْسَلٍ أَوْ إِمَامٍ عَادِلٍ قَالَ فَقُلْتُ وَ کَیْفَ لِی بِمِثْلِ الْمَوْقِفِ قَالَ فَنَظَرَ إِلَیَّ شِبْهَ الْمُغْضَبِ ثُمَّ قَالَ یَا فُلَانُ إِنَّ الْمُؤْمِنَ إِذَا أَتَى قَبْرَ الْحُسَیْنِ ع یَوْمَ عَرَفَهَ وَ اغْتَسَلَ بِالْفُرَاتِ ثُمَّ تَوَجَّهَ إِلَیْهِ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَهٍ حَجَّهً بِمَنَاسِکِهَا وَ لَا أَعْلَمُهُ إِلَّا قَالَ وَ عُمْرَهً
«هرکس در روز عرفه در حالى که حق امام حسین (علیه السّلام) را مى‌شناسد به زیارت او برود، خداوند پاداش ١٠٠٠ حج و ١٠٠٠ عمره‌ى مقبول و ١٠٠٠ بار شرکت در جنگ در رکاب پیامبر مرسل یا امام عادل را براى او مى‌نویسد. راوى مى‌گوید به امام (علیه السّلام) عرض کردم: مگر جاى دیگر هم ثواب «موقف» عرفات را دارد؟ حضرت با نگاهى مشابه نگاه خشمگین به من نگریست و آن گاه با نام به من خطاب فرمود: هرگاه مؤمن در روز عرفه به زیارت مزار امام حسین (علیه السّلام) برود و با آب «فرات» غسل کند و آن‌گاه رو به سوى قبر آن حضرت حرکت کند، خداوند براى هر گام او یک حج کامل با تمام مناسک آن مى نویسد. راوى در ادامه مى‌گوید: به نظرم حضرت، حج و عمره را با تمام مناسک آن دو فرمود.»[۲]
وَ مِنْ ذَلِکَ مَا رَوَاهُ بِإِسْنَادِهِ إِلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع
در کتاب یادشده، در حدیث دیگر آمده است که امام صادق (علیه السّلام) فرمود:
أَنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى یَتَجَلَّى لِزُوَّارِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع قَبْلَ أَهْلِ عَرَفَاتٍ وَ یَقْضِی حَوَائِجَهُمْ وَ یَغْفِرُ ذُنُوبَهُمْ وَ یُسْعِفُهُمْ [یُشَفِّعُهُمْ] فِی مَسَائِلِهِمْ ثُمَّ یَأْتِی أَهْلَ عَرَفَهَ فَیَفْعَلُ بِهِمْ ذَلِکَ
«خداوند تبارک و تعالى پیش از اهل «عرفات» براى زایران امام حسین (علیه السّلام) تجلى نموده و حوایج آنان را برآورده و گناهانشان را مى‌آمرزد و در مورد خواسته‌هایشان شفاعت مى‌کند، آن‌گاه به سراغ اهل عرفات مى‌رود و این عنایات را به آنان مى‌کند.»[۳]
وَ مِنْ ذَلِکَ مِنْ غَیْرِ کِتَابِ ثَوَابِ الْأَعْمَالِ عَنِ الصَّادِقِ ع قَالَ
در روایت دیگر در غیر کتاب «ثواب الاعمال» نقل شده است که امام صادق (علیه السّلام) فرمود:
إِذَا کَانَ یَوْمُ عَرَفَهَ نَظَرَ اللَّهُ تَعَالَى إِلَى زُوَّارِ قَبْرِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ع فَقَالَ ارْجِعُوا مَغْفُوراً لَکُمْ مَا مَضَى وَ لَا یُکْتَبُ عَلَى أَحَدٍ ذَنْبٌ سَبْعِینَ یَوْماً مِنْ یَوْمِ یَنْصَرِفُ
«وقتى روز عرفه فرامى رسد، خداوند متعال به زائران قبر حسین بن على (علیهما السّلام) نظر [رحمت]مى کند و خطاب به آنان مى فرماید: بازگردید در حالى که گناهان گذشته شما آمرزیده شده است و از روزى که زائران بازمى گردند تا ٧٠ روز براى آنان گناه نمى نویسد.»[۴]
نیز در حدیث دیگر آمده است که امام صادق (علیه السّلام) فرمود:
مَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ ع یَوْمَ عَرَفَهَ کَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ أَلْفَ أَلْفِ حَجَّهٍ مَعَ الْقَائِمِ وَ أَلْفَ أَلْفِ عُمْرَهٍ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ عِتْقَ أَلْفِ أَلْفِ نَسَمَهٍ وَ حُمْلَانَ أَلْفِ أَلْفِ فَرَسٍ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ سَمَّاهُ اللَّهُ عَبْدِیَ الصِّدِّیقُ آمَنَ بِوَعْدِی
«هرکس در روز عرفه به زیارت حسین بن على (علیهما السّلام) برود، خداوند عزّ و جل یک میلیون حج در رکاب حضرت قائم (عجّل اللّه تعالى فرجه الشّریف) و یک میلیون عمره در رکاب رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم) و آزادى یک میلیون برده و گسیل داشتن یک میلیون اسب [براى سوار شدن جنگجویان]در راه خدا را براى او مى‌نویسد و به این صورت از او یاد مى‌کند: بنده‌ى صدیق و بسیار راستگوى من به وعده‌ام ایمان آورد.»[۵]
و احادیث در فضل زیارت امام حسین (علیه السلام) در روز عرفه متواتر است در نزد اهل معرفت
[۱]) ثواب الاعمال، ص ۱۱۵٫ نیز ر.ک: امالی صدوق، ص ۱۴۳؛ امالی طوسی، ج۱، ص ۲۰۴٫
[۲]) ر.ک: ثواب الاعمال، ص ۱۱۵؛ من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص ۵۸؛ کامل الزیارات، ص ۱۶۹٫
[۳]) ثواب الاعمال، ص ۱۱۶٫ نیز ر.ک: مصباحا لمتهجد، ص ۷۱۵؛ کامل الزیارات، ص ۱۷۰٫
[۴]) ر.ک: مصباح المتهجد، ص ۷۱۶؛ کامل الزیارات، ص ۱۷۱٫
[۵]) ر.ک: کامل الزیارات، ص ۱۷۲؛ مصباح المتهجد، ص ۷۱۵؛ تهذیب، ج۶، ص ۴۹٫